Eerlijk zijn over ontwikkelingshulp

De wereld is pas echt duurzaam als iedereen, waar en wanneer dan ook, kan voorzien in zijn eigen eerste levensbehoeften. Ook middenin de crisis gaat het ons eigenlijk prima. In ieder geval goed genoeg om via allerlei goede doelen jaar op jaar meer te geven aan de aller armsten.

Admitting failure: Wat gebeurt er nu echt met ons geld?

Gek genoeg bekruipt die neiging ons vooral rond kerst en zijn we bij de volgende kerst allang vergeten hoeveel er vorig jaar aan welk doel is gegeven. Jammer, want met iets meer betrokkenheid zou dat geld veel beter terechtkomen.

Natuurlijk zijn er soms gerede twijfels over de eerlijkheid van ‘lokale partners’ waar goede doelen mee moeten samenwerken. Daar is helaas weinig aan te doen, het mag ook geen reden zijn om de eerlijke slachtoffers dan maar op te geven. Deze post gaat over de zaken die de doelen grotendeels wél zelf in de hand hebben, maar die blijkbaar niet als core-business worden gezien.

De modus operandi van de goede-doelen-industrie is namelijk al jaren dezelfde: Zielige mensen zoeken, geld vragen aan succesvolle mensen, zonnepanelen en waterputten droppen bij zielige mensen, plaatjes schieten van nu vrolijke mensen, zoeken naar nieuwe zielige mensen en de plaatjes van het vorige project gebruiken om de nog steeds succesvolle mensen te overtuigen ook nu weer te geven.

Onderhoud is ook ontwikkelingshulp

Vanzelfsprekend chargeer en generaliseer ik, maar dat is in grote lijnen wel wat er vaak misgaat. Als de vrolijke plaatjes zijn geschoten wordt er veel te weinig naar het vervolg gekeken. Zielige mensen zijn niet dom, maar ze zijn ook niet zo sterk in het repareren van waterputten. Laat staan zonnepanelen.

Zo wil het voor komen dat de voorheen vrolijke mensen enkele jaren later opnieuw worden gescout als zielige mensen, dat er opnieuw putten worden geslagen en opnieuw vrolijke plaatjes worden geschoten. De oude kapotte pomp 10 meter verderop blijft natuurlijk vakkundig buiten beeld.

Bovenstaande is een anekdote uit onderstaande TED-Talk. De spreker heeft danig veel moeite zijn oogjes droog te houden dat ik geloof dat het waar is. Zonde, voor een fractie van het geld stuur je om de zoveel tijd iemand langs voor reparaties. Voor een fractie meer leer je een team ter plaatse de boel te onderhouden. Toch blijft ook dan een periodieke controle op zijn plaats.

Meer info: Admittingfailure.com
ImageCredit: cmpt@ sxc.hu

Thijs ten Brinck

Dit vind je misschien ook leuk...

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.