Incredible India

Voor zijn afstudeeronderzoek werkt Sustainable Energy Technology student Sander Veltkamp aan een biomassaproject in India. Via Wattisduurzaam houdt hij ons op de hoogte van de vorderingen.

Beste Allen,

Ik zit nu alweer bijna een maand in “Incredible India”. Wat gaat de tijd snel….. In de tussentijd is de Monsoon gearriveerd en zijn de temperaturen gedaald tot rond de 30 graden, heerlijk! Ik ben ook erg druk geweest met mijn opdracht. Aankomende nacht vertrek ik namelijk naar Delhi om mijn distillatiekolom op te halen, eindelijk! Dat wordt me het reisje wel, kan ik jullie verklappen. Om 2:00am de trein pakken van Berhampur naar Calcutta, daar komen we (ik en mijn begeleider) dan om 11:00 am aan. We wachten dan 7 uur in Calcutta (beetje sightseeing), om vervolgens de 16 uur durende treinrit naar Delhi mee te maken. We blijven dan 4 dagen in Delhi om de laatste hand te leggen aan het apparaat en de eerste tests uit te voeren om vervolgens een trein van 31 uur terug te pakken van Delhi rechtstreeks naar Berhampur. De afgelopen dagen stonden dan ook in het teken van de voorbereidingen en een aantal andere last minute zaken die ik nog gedaan wilde hebben voordat we weggingen.

Gister heb ik de eerste interviews afgelegd in het eerste dorp. 8 families gesproken over hout sprokkelen in het bos en hun kookgewoonten. Het is erg gaaf om de mensen in hun eigen huis te spreken over hun leven, maar als westerling kun je ook bijna niet anders dan je schuldig voelen over je eigen welvaart en ongekende rijkdom. Wij nemen dingen als elektriciteit, schoon drinkwater, voedsel, gas, koelkasten en een gezond leven als vanzelfsprekend aan, terwijl mensen hier elke dag geconfronteerd worden met problemen die ofwel met hard werken ofwel met geluk opgelost kunnen worden. Helaas hebben ook erg veel mensen gewoon pech, wat betekend dat zijzelf of hun kinderen gewoon sterven…… :(. Het is echter weinig constructief om constant bij de negatieve zaken stil te staan en ik hoop dan ook dat ik aan het einde van mijn project hier wat heb kunnen bereiken in het leven van de mensen hier, al is het maar iets kleins.

Zelf ben ik ook nog wat meer op ontdekkingstocht geweest buiten mijn opdracht om. Daar heb ik hier wat foto’s van samengevoegd (ja, inderdaad; paint!).

Op de foto zijn van links naar recht en van boven naar beneden de volgende dingen te zien. Linksboven de mensen die werken op mijn kantoor. De man met het blauwe overhemd en de vrouw met de blauwe trui zijn mijn altijd vriendelijke begeleiders en recht de meisjes die mijn helpen met de enquêtes in de dorpen. Erg gezellig altijd. Rechts daarvan een tempelfoto met de hindoegod met een leeuwenkop en vrouwenbuste (netjes van mij hè….). Daar weer rechts van staat een meisje die op het punt staat te trouwen, in haar trouwjurk. Haar uitgehuwelijkte man komt haar binnen een paar uur van dat moment ophalen. Dan hebben we daarnaast mijn foto van de bergbeklimming van afgelopen zondag, dwars door het oerwoud de natuur getrotseerd en gewonnen! De foto linksonder is heel bijzonder. Dat is namelijk een schoolgebouw geheel gebouwd door vrouwelijke metselaars. De vrouwen werden namelijk niet aangenomen na het afronden van hun metselaars opleiding, waarop Gram Vikas (NGO) besloot om de vrouwen een gebouw te laten bouwen voor hun portfolio, dat is erg goed gelukt, een heel gaaf verhaal en een prachtig gebouw zijn het resultaat. Rechts daarvan het dagrooster van de kinderen op die school, van 5 uur ’s ochtends tot 20:00 uur ’s avonds wordt er gebeden, geleerd, gegeten, gewerkt en nog meer geleerd, waarna hetzelfde zich de volgende dag zal herhalen. Hoezo 1040 uren norm??? De laatste twee foto’s die overblijven zijn die van mijn nieuwe aanwinst; mijn fiets! en een foto van een tankstation met werkelijk tientallen wachtende brommers ;).

Nouja, ik heb wel weer genoeg verteld lijkt me zo. De 11e ben ik terug van mijn trip naar Delhi, dan zal ik jullie vertellen over mijn belevenissen onderweg en in de stad zelf.

De vriendelijkste groeten vanuit ‘Incredible India’,

Sander

p.s. Er zijn veel mensen die vragen hoe het met mijn toiletgang gaat…. Ook al lijkt het me een privé kwestie, bij dezen het antwoord: Ik voel me kiplekker! 🙂