Russische kopermijn in aanbouw rekent op drijvende kernreactoren
Het Russische mijnbouwbedrijf KAZ Minerals is van plan om 4 drijvende kerncentrales te bestellen. De centrales moeten vanaf 2027 een nieuwe goud- en kopermijn nabij de Siberische havenstad Pevek van elektriciteit voorzien.
Als de deal doorgaat zal Atomflot, dochterbedrijf van het Russische staatskernenergieconcern Rosatom, de drijvende kernreactoren leveren.
Atomflot bouwt al decennia ijsbrekers met een nucleaire krachtbron. Twee van deze ijsbreker-reactoren zijn gebruikt in de tot nu toe enige drijvende kerncentrale ter wereld, de Akademik Lomonosov (video). Deze centrale voorziet sinds eind 2020 Pevek van elektriciteit en warmte. Ook de kopermijn (nog niet in bedrijf) maakt nu al gebruik van de kernenergie uit de Akademik Lomonosov.
Een uitkomst voor mijnbouw in ijzige afgelegen gebieden
Hoe graag we ook een circulaire economie willen, mijnbouw blijft voorlopig nodig. Koper is een belangrijke grondstof voor onder meer elektriciteitskabels en elektromotoren en daarmee cruciaal voor de energietransitie.
Mijnbouw is energie-intensief en rijke ertsen hebben de neiging zich ver van de bewoonde wereld op te hopen. Vaak is diesel daarom de meest praktische energiebron voor mijnbouwers, maar slepen met diesel naar afgelegen gebieden is ook verre van ideaal. In zonnige gebieden kiezen mijnbouwbedrijven al vaak voor zonnepanelen en accu’s om het dieselverbruik te beperken. Dat helpt in het noordoosten van Siberië natuurlijk minder.
Als de Baimskaya-mijn volgens planning in 2027 in bedrijf komt, heeft zijn bedrijfsvoering honderden megawatts elektriciteit nodig. In de voorgestelde deal zal Atomflot in 2027 twee drijvende centrales van elk 106 megawatt leveren. Een derde, respectievelijk vierde centrale volgen in 2028 en 2031, waarmee het totale vermogen op ruim 400 megawatt uitkomt.
Bij succes kansen voor veel meer dan alleen mijnbouw
Om al in 2027 te kunnen leveren moet Atomflot wel aanpoten. Toen de bouw van de Akademik Lomonosov startte in 2007 was de planning dat deze in 2010 voltooid zou zijn, tegen een bedrag van 9 miljard Roebel. In 2015 waren de kosten opgelopen tot 37 miljard Roebel kwam en toen de eerste drijvende kerncentrale na 10 jaar vertraging eind 2020 dan toch in bedrijf kwam, was dat bedrag ongetwijfeld nog verder opgelopen. Het zit kernenergie niet mee.
In die 13 jaar is ongetwijfeld veel geleerd, maar de bouwtijd met een nieuw ontwerp verkorten naar iets meer dan 5 jaar is op zijn zachts gezegd ambitieus. Ook de stroomproductieprijs voor de nieuwe drijvende small modular reactors is met 6 roebel per kilowattuur (7 eurocent/kWh) aantrekkelijk maar toch ook eerst en vooral een kwestie van eerst zien dan geloven.
Laten we hopen dat de deal rondkomt en dat Atomflot zowel de productieplanning als de kostenraming waarmaakt. Dan zijn deze kernreactoren interessant voor veel meer dan alleen Siberische kopermijnen. Misschien zijn drijvende kerncentrales die elke winter aanmeren wel een uitkomst voor de grote boze dunkelflaute.
Bron: Atomflot, Baimskaya, via World Nuclear News / Imagecredit: Pink Floyd88, via Wikimedia Creative Commons
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
