Rubberschaarste oplossen met Kazachstaanse paardebloemen
Rubber is een belangrijke (en dus strategische) grondstof. Al gedurende de Tweede Wereldoorlog hebben zowel de Verenigde Staten (met Guayule) en Rusland (paardebloemen) gezocht naar alternatieven. Niet de oorlog maar toegenomen welvaart is nu gelukkig de reden het onderzoek naar beide planten weer op te vatten. In EenVandaag eerder vanavond een item over de productie van autobanden uit paardebloemrubber bij Vredestein.
Uitgekiend afvalmanagement, weinig paardebloemen
Afgelopen week ben ik met Generatin op bezoek geweest bij bandenfabrikant Apollo Vredestein te Enschede. Het was een leuke middag met onderhoudende presentaties en een zeer interessante rondleiding langs alle productiefaciliteiten. Duurzaam of niet, industrie van dichtbij meemaken is voor een ingenieur in spe altijd inspirerend.
Het thema duurzaamheid speelde in het bedrijfsbezoek wel degelijk een rol maar richtte zich vooral op de succesvolle maatregelen omtrent het het scheiden, hergebruiken en voorkomen van reststoffen binnen het bedrijf. De innovatie inzake het winnen van natuurrubber uit paardebloemen – welke in de werving voor de excursie de boventoon voerde – werd slechts terloops besproken.
Synthetisch rubber alleen niet goed genoeg
Vanwege de sterk groeiende vraag naar mobiliteit in vooral China en India stijgt ook de vraag naar rubber. In eerste instantie zal dit de prijzen opdrijven, op termijn echter zullen de huidige rubberplantages gewoon niet meer kunnen voldoen aan de vraag. Ten einde ‘peak-natuurrubber’ te voorkomen werkt Vredestein (binnen het EU-Pearls consortium) aan alternatieven voor de productie van natuurlijk rubber.
De autobanden die momenteel van de productielijn rollen bestaan vooral uit synthetisch rubber (gemaakt uit aardolie), silica, roet en staal. Ongeveer 10% van de band bestaat nog uit natuurlijk rubber en de verwachting is dat dit voorlopig ook zo zal blijven. De speciale kwaliteiten van dit natuurproduct laten zich nu eenmaal niet goed nabootsen.
Rubber uit guayule en paardebloemen
Bijna al het natuurlijke rubber wordt geoogst uit de Braziliaanse rubberboom, welke alleen in de tropen groeit. Om minder afhankelijk te worden van deze plant speurt EU-Pearls naar alternatieven die het verbouwen van rubber in het mildere Europese klimaat mogelijk maken.
Guayule plantje
In het kader van open innovatie draagt Apollo Vredestein bij aan de zoektocht, samen met andere grootverbruikers van rubber en latex buiten de autobranche. Startpunt in de zoektocht zijn beide planten die in de oorlog al bestudeerd werden. Na de oorlog kwam de normale productie weer op gang en is ook het onderzoek afgezwakt. De guayule wordt vanwege hypoallergene eigenschappen op kleine schaal nog altijd verbouwd. Rubber uit paardebloemen is eerder nooit echt van de grond gekomen.
Inmiddels is de opbrengst van een aardig veldje paardebloemen verwerkt tot een zeer kleine maar prima functionerende serie autobanden. De ‘proof of concept’ is hiermee geleverd, nu is het zaak de wilde paardebloemen om te toveren tot een serieus productie-gewas.
ImageCredit: Michael Gäbler & USDA @ WikiMedia
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
