Publieke omroep negeert ook nieuwste klimaatfilm Marijn Poels
Op 23 september 2021 ging de nieuwe film van Marijn Poels in premiere. Liefst een maand later is er nog steeds geen enkele omroep die de avondprogrammering heeft schoongeveegd om deze schokkende docu te vertonen. Schandalig!?
Genegeerd door mainstream media!?
Voor mensen zoals Marijn Poels, die kritische kanttekeningen plaatsen bij morele onderwerpen zoals bijvoorbeeld klimaat, Rusland of corona, is het lastig om via de massamedia een breed publiek te bereiken.
“Dat noemen ze in de journalistieke wereld journalistieke verantwoordelijkheid, om die mensen maar geen stem te geven”, zegt Marijn Poels in gesprek met Telegraafverslaggever Wierd Duk. Zo kan het gebeuren dat de boodschap van de documentairemaker opnieuw alleen maar aankomt bij de selecte groep lezers van klimaatkritische en/of rechtse platforms zoals Clintel, Opiniez, Climategate, Geenstijl of de grootste krant van Nederland.
Andere media vertikken het om de docu’s uit te zenden of aandacht te gunnen. “Omdat het mensen kan verwarren. Dat is in ieder geval wat ik hoor vanuit de mainstream media”, zegt Poels. Net als voorgaande producties heeft ‘een van de meest interessante en productiefste documentairemakers’ ook zijn nieuwe film, Headwind”21, in arren moede maar gratis toegankelijk gemaakt op Youtube. Als fan van het werk van Poels besloot ik ook deze docu te kijken. Hierbij mijn bevindingen.
Documentairemaker Marijn Poels onderzoekt, stelt vragen, reist over de wereld, laat dissidente stemmen aan het woord en probeert het debat over heikele kwesties open te breken. In 'Het land van @wierdduk' vertelt de filmmaker over zijn passie. https://t.co/RWEplTwAgB
— De Telegraaf (@telegraaf) October 23, 2021
Teleurgestelde bankier uit Londen treft een windpark in Zweden
Hoofdrolspeler in Headwind”21 is Alexander Pohl. Na een carrière in het Londense zakenleven, bij accountancykantoor KPMG en later als ‘director’ bij zakenbank HSBC besloot Pohl om te verhuizen naar Zweden. De film opent met de ex-zakenbankier die gelukzalig uitkijkt over een bevroren meer en wandelt door een prachtig groen Zweeds bos.
Maar als hij zich omkeert, blijkt een deel van dat bos gekapt. Na goed inzoomen toont de camera vervolgens bovendien ook een windpark in aanbouw. Volgens Pohl worden de 33 turbines illegaal gebouwd en zullen ze geen enkel positief effect op klimaatverandering hebben.
De toon is gezet. Hier is iemand, die juist het drukke Londense zakenleven verliet voor de Zweedse rust, woest over de bouw van windturbines in zijn nieuwe omgeving (project in kwestie). Windturbines die hij in zijn vorige leven juist hielp financieren, zo blijkt al snel. Als consultant en bankier was Pohl 20 jaar lang betrokken bij duurzame energieprojecten. Projecten waarvan hij nu doorziet dat het ‘alleen maar om geld gaat’. In een interview via het computerscherm loopt Pohl leeg met claims over greenwashing, winst, destructie, corruptie en andere verdachtmakingen van zijn voormalige werkgevers en klanten.
Marijn Poels ziet de boze monoloog knikkend aan. Vragen aan Pohl om de stevige claims te onderbouwen volgen nog niet.
Inderdaad, geen windpark is mogelijk zonder diesel en mijnbouw
“Als je goed zorgt voor de natuur, dan geeft de natuur terug”, zegt Pohl verderop in de docu tegen Marijn Poels in een roeiboot. “Als je een boom plant, geeft hij voedsel en onderdak. Het klimaat doet dat niet. Het is de natuur waar we voor moeten zorgen, want de natuur zorgt voor ons.”
De gewichtige woorden van de ‘wakker geworden’ bankier zijn een opmaat naar de stelling dat windparken de natuur bij wijze van spreken een ‘doodstraf’ geven. Net als de sterk gelijkaardige shocdoc Planet of the Humans (Jeff Gibbs, 2020) toont Poels in Headwind”21 vervolgens een dramatische montage van gekapte bomen, ontploffende bergen, Chinese staalfabrieken, betonnen funderingen, walmende zeeschepen, dode dieren en kinderarbeid in Congo. Dit om de kijker wijs te maken dat windparken nog ‘veel schadelijker’ zijn dan de fossiele energieproductie waar ze een alternatief voor bieden.
Grote gaap. Het is geen geheim dat een windturbine gemaakt is uit staal, plastic en magneten, gefundeerd op beton en getransporteerd met diesel. En toch staat onomstotelijk vast dat windenergie wél leidt tot een grote reductie in het verbruik van fossiele energie. Net als alle mijnbouw is ook de mijnbouw voor windenergie schadelijk. Dat is een probleem dat absoluut aangepakt dient te worden, maar schadelijke mijnbouw is geen argument tegen windenergie. Het netto-effect van windenergie is een grote reductie in mijnbouw, naar kolen en aardgas. Het punt van windenergie is dat windturbines emissievrije elektriciteit leveren, die elektriciteitsproductie in kolen- en gascentrales vervangt.
Net als windturbines zijn ook kolen- en gascentrales gemaakt uit staal, plastic en magneten, gefundeerd op beton en gebouwd met diesel. In plaats van wind verbruiken zij daarbovenop elke dag tonnen steenkool of aardgas, die óók ergens uit de grond komen. Met veul meer schade voor milieu en klimaat. Zo simpel is het vergelijk, dat Poels verzuimt te maken.
Financiële constructies en politiegeweld
Naast prietpraat, misleiding en selectieve verontwaardiging over de impact van windparken bevat de docu ook iets van een verhaallijn. Alexander Pohl als vasthoudende onderzoeker die de waarheid boven tafel wil krijgen, en daarbij tegengewerkt wordt door overheden en de grote boze multinationals waar hij nog geen twee jaar geleden voor werkte.
Als Poels besluit naar Zweden te vliegen om het verhaal verder uit te diepen, waarschuwt Pohl al meteen dat deze exercitie niet zonder risico is. “Het oude systeem is nog niet klaar om wakker gemaakt te worden. Ze zullen gewelddadig worden”. Poels begeleidt deze waarschuwing met een shot van een dreigende groep politieagenten. Waarom de agenten – in de docu over een Zweeds windpark – naast een Duitse politiebus staan, wordt in het geheel niet duidelijk.
Later in de docu vertelt Pohl aan de hand van een stapel documenten en een kaartje welke turbineleveranciers, bouwbedrijven, adviseurs, financiers en klanten erbij de bouw van het windpark betrokken zijn.
Al deze bedrijven willen allemaal geld zien voor de diensten die ze leveren. De Zweedse windstroom wordt ook nog eens verkocht aan datacentra van Google, gevestigd in Finland. De kijker snapt toch wel hoe vreselijk dat is!? Geïnspireerd door de slappe selectieve verontwaardiging in de docu kan ik het niet laten: die kijker moet wel negeren dat hij de docu bekijkt via Youtube.
Na het voor pseudo-onderzoeksjournalistieke producties verplichte ritueel van 3 keer op camera een voicemail inspreken van een bovenbaas die niet wil reageren, is het tijd om toe te werken naar een soort van slotconclusie; Klimaatverandering is een angstframe dat de powers that be gebruiken om rucksichtslos allemaal snode kapitalistische belangen door te drukken.
Ogenschijnlijk om die hypothese te bekrachtigen, wordt Pohl in een van de laatste scene’s met twee protestborden ruw van straat geplukt door een grote politiemacht. Nu overigens wel vanuit Zweedse politiebussen. Dan krijgt Poels alleen de voicemail van Pohl te horen. Waarom neemt hij niet op!? Vervolgens mijmeringen van de Poels over totalitarisme. Tot slot een lang telefoongesprek van de – weer vrijgelaten – Pohl met de politie. Waarom hij werd aangehouden, blijft onduidelijk*.
*In een later opgenomen Q&A over de docu, wederom uitgezonden op het videoplatform van grote boze windstroomafnemer Google, verklapt Pohl dat de aanhouding geen directe relatie had met zijn vreedzame antiwindprotest en dat hij binnen 5 uur weer buiten stond. Nog steeds een raar verhaal, maar in ieder geval in het geheel niet wat met dit ruwe open einde in de docu gesuggereerd werd.
Conclusie: Nul sterren, wel gratis
Verwarrend is Headwind”21 zeker. Wat dat betreft voldoet Poels volledig aan de klaarblijkelijke zorgen van de mainstream media. Na 90 minuten kijken heb ik geen idee wat ik gezien heb, waarom ik het zag en waarom het 90 minuten moest duren.
The Uncertainty Has Settled zat even vol met onzin maar had tenminste nog een opbouw. In Headwind”21 ontbreekt ook de structuur. Vermoedelijk moest deze docu koste wat kost af vóór de klimaatconferentie COP26.
Poels brengt in deze productie, naast een bult onzin, onafgeronde complotsuggesties en een heleboel selectieve verontwaardiging, vooral vele onbewerkte, lange gesprekken waarvan vaak onduidelijk is wat hun rol in het verhaal is.
Poels vraagt kortom veel van je spanningsboog, en je krijgt er weinig voor terug. Maar ik keek wel gratis. En ook jij kunt de docu gratis cringewatchen, als je het niet kunt laten. Misschien stream je wel op elektriciteit uit een Zweeds windpark.
Imagecredit: Marijn Poels, via Youtube
Oprichter WattisDuurzaam en duurzaamheidsadviseur bij We-Boost Transitions.
Beetje de bekende ongefundeerde facebook comments maar dan omgezet in een film van 1 1/2 uur?
De kijkers met kritiek op de documentaire begrijpen dan ook nog steeds niet hoe corruptie werk omdat zij nog steeds in het narratief geloven als angstige hardwerkende schapen in hun eeuwige kleinzieligheid! Het klimaat interesseert ze dan ook geen ene malle moer maar dat komt vast door hun elektrische auto waarin ze met eeuwige domheid blijven rijden.
In het ‘duurzaamheidsgeloof’ blijven de kudde en hun ‘herders’, zoals Thijs ten Brinck, wegkijken van de bergen afval die de inefficiënte windmolens opleveren na hun bestaan, waarin deze vogels en insecten hebben vermalen, gifstoffen hebben rondgestrooid, de horizon hebben verpest en gedurende welk bestaan soms zelfs natuurgebieden zijn verwoest voor de aanleg van de parken waarin ze in hun nutteloosheid hebben verpoosd.
Jammer hoor, die oogkleppen, die ook de overduidelijke corruptie in de klimaatbeweging blijken af te schermen. Maar wat kan je verwachten als je zo diep bent ingebed in het onzinverhaal van de door de mensheid veroorzaakte klimaatverandering dat je daar een site als WattisDuurzaam.nl, waar bovenaan een plaatje van windmolens prijkt, opricht?
De veronderstelde relatie tussen de globale temperatuur en het CO2-gehalte in de atmosfeer is gebaseerd op een hele korte tijdspanne waarin dat lijkt op te gaan, maar zodra je uitzoomt en deze veronderstelde relatie probeert te bevestigen over een veel langere tijdspanne van honderden miljoenen jaren, blijkt dat daar geen sprake van kan zijn. Het is misbruik maken van een klein stukje van de data waarin dat even gelijk heeft opgelopen, maar dat nu al niet meer met elkaar in de pas loopt. Momenteel is de temperatuur alweer een tijd stabiel, ondanks de (relatief zeer geringe) toename van CO2 in de atmosfeer ten gevolge van menselijke activiteit.
Het is een geloof, beste mensen, die klimaathysterie, meer niet. En zoals vaker met geloof, zijn er altijd misleide mensen en types die daar vet misbruik van maken. Om het duidelijker te laten zijn voor mensen die geen schadelijk geloof aanhangen kan ik het beter een gevaarlijke sekte noemen. Het is een technocratische sekte bevolkt door mensen die blind lijken te zijn voor de feiten die niet in hun straatje passen, een straatje waarin ze hun hobbies kunnen uitoefenen van technologische ‘oplossingen’ die veel ellende met zich meebrengen, maar daar vinden ze vast ook wel weer een oplossing voor, etc.
Het technocratische geloof, dat aldus spiraliserend naar steeds meer vervuilende ellende in ons tijdgewricht al zo ongelofelijk veel schade heeft aangericht door elke nieuwe techniek direct te implementeren voor de gevolgen kunnen worden overzien, want ’techniek is goed’, net als in de financiële sector het adagium ‘greed is good’ overheerst. Het is wegkijken van de slachtoffers, de oren dichtstoppen voor de inhoudelijke kritiek, het diskwalificeren van een onderzoeksjournalistieke productie met een term als ‘pseudo’.
Zo marcheert de goedgelovige kudde in de legers van degenen die er vet mee verdienen en die gewetenloos, want narcistisch, niet stilstaan bij de ellende die het gevolg is van de waanzin die de brave troepen aanrichten. De misleiding is zo massaal dat men denkt dat alleen al daardoor het gelijk aan hun kant staat. Dat hebben we eerder gezien in de geschiedenis, bijvoorbeeld zo’n 80 jaar geleden.